ΚΑΘΕ ΚΑΤΕΡΓΑΡΗΣ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟ ΤΟΥ

Το κακό σε κάποιες περιπτώσεις ξέρετε πιο είναι;
Ότι όταν αισθανόμαστε πολύ υπερήφανοι  για κάτι....... και έχοντας απαιτήσεις......λόγω των λανθασμένων εντυπώσεων που μας έχουν δημιουργηθεί.......η απογοήτευση που έρχεται, όταν πλέον αποκαλύπτεται η αλήθεια, μας κάνει να ντρεπόμαστε.
Βλέπετε η υποτιθέμενη μεγαλύτερη διάκριση, είναι λογικό να μας δώσει και την μεγαλύτερη ξεφτίλα, όταν πέσουν οι μάσκες.
Η ντροπή όμως δεν θα είναι μόνο για έναν.

Θα είναι και για όσους γνώριζαν και συνηγορούσαν με όλη αυτή την κατάσταση.
Για να δούμε τι θα λένε πλέον.
Βέβαια όλο αυτό το σκηνικό αφορά, εκτός από τους παράγοντες και όλους όσους προσπάθησαν να καρπωθούν, πιστεύοντας πως κάποιοι "κληρονόμησαν" την καρέκλα για την υπόλοιπη ζωή τους.
Δεν είναι λίγοι οι προπονητές, οι διαιτητές ακόμη και οι δημοσιογράφοι που νόμιζαν πως έπιασαν τον παπά..........
Για να μην πούμε και για συγγενείς και παρατρεχάμενους, που νόμισαν πως απέκτησαν "μπόι" για να μπορούν να δίνουν "κατευθύνσεις" και να έχουν άποψη για όλα.
Ο κάθε "τυχαίος" νόμιζε πως έγινε "στέλεχος", επειδή αυτό συνέφερε.
Λοιδορούσαν αξιόλογους ανθρώπους, που μπορούσαν πραγματικά να προσφέρουν,αφήνοντας τους στο περιθώριο, επειδή είχαν το θάρρος της γνώμης.
Για να δούμε τώρα που θα κρυφτούν όλοι αυτοί;
Και όσοι δεν κρυφτούν, θα αναγνωρίζουν τους μέχρι τώρα ευεργέτες τους ή θα τους αποφεύγουν, επειδή δεν θα μπορούν να τους προσφέρουν πλέον τίποτα και θα στηρίξουν τους επόμενους;
Ξέρετε τι σημαίνει, εκεί που νομίζαμε πως φτάσαμε στο απόγειο μας, να υποστούμε το μεγαλύτερο στραπάτσο και εξευτελισμό, επειδή όλα αυτά μας τα πρόσφεραν, για να πετύχουν κάποιοι το σκοπό τους;
Πως θα αισθανθούν κάποιοι όταν θα καταλάβουν πως ήταν θύματα και όχι "μάγκες" και ικανά στελέχη;
Η επιτυχία με την αποτυχία ακροβατούν σε τεντωμένο σκοινί και δυστυχώς έπεσαν άδοξα......
Θα υποστούμε τη μεγαλύτερη ντροπή από ιδρύσεως......
Τι άλλο περιμένουν για να παραιτηθούν;
Δεν τους αρκεί το κακό που έκαναν;
Δεν καταλαβαίνουν πως με τη φυγή τους μόνο καλό θα κάνουν;
Είναι ώρα να γυρίσει ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του και στο χωριό του.
Ίσως η φυγή τους να είναι το μοναδικό καλό που θα έχουν προσφέρει στην μακρόχρονη πορεία τους.
Ας ξεβρομίσουμε λοιπόν.....
Το έχουμε ανάγκη.